Miesiąc: luty 2014

Straciliśmy to, czego nigdy nie mieliśmy, czytam w „Piladesie” Pasoliniego i zaprzyjaźniam się z tym zdaniem. Które będzie podsumowaniem. Będzie tym ostatnim zdaniem, którego zabrakło. Teraz ból ma kształt ludzki, ma twarz, znajome usta i dłonie. Uderza słowami, biczuje pamięcią. Ból bywa podniecony, jest kochankiem apokalipsy, która błyszczy mu w oczach przed snem. Oczach pełnych…

Dziękuję za list, Przepraszam, że nie mogę cię kochać. Przepraszam, że dziękuję za list.   Dziękuję za noc, Przepraszam, że nie mogę jej przyjąć. Przepraszam, że dziękuję za noc.   Dziękuję za świat, Przepraszam, że nie mogę go objąć. Przepraszam, że dziękuję za świat.   Dziękuję za most, Przepraszam, że nie mogę go przebyć. Przepraszam,…