Cisza powietrza

„Trzeba nam dużo ciszy, i w powietrzu, i w myśli” – mówi Halina Poświatowska głosem Małgorzaty Gałkowskiej.  Z głośnika, ze słuchowiska, z Jedynki. Prawdziwych, nieprzerobionych. Cisza powietrza i myśli… Jakie to niemodne, jakie nudne, jakie-nijakie… Ale t nic. Poetki, poeci mają trochę szczęścia. Popkultura nie umie ich dotknąć. Trochę próbuje, ale raczej podejdzie do wieszcza albo tekstów tak znanych, że aż nie wiadomo, kto pierwszy je napisał. Popkultura nie tknie na razie takiej Poświatowskiej. Ona po cichu będzie się prześlizgiwać po naszych myślach, ciałach, a popkultura jej nie zauważy. Gorzej mają malarze (zawsze zresztą mieli gorzej). I współcześnie już nie umiemy zachwycić się takim oto obrazem Claude’a Moneta:

Nikt tak jak Monet nie obserwował światła, „masła słońca”, jakby powiedziała Poświatowska. Ale to nudzi. Dzisiaj, w jedną z niedziel 2013 roku, Monet zaczął mdleć. Przez uśmiech, przez żart, całkiem błyskotliwy zresztą. Ale mdleje mi Monet, bo dołącza do Leonarda, do Muncha, do Matejki, których popkultura powyginała we wszystkie możliwe konteksty.

Ta daaaam.

Śmieję się. Ale Monet mdleje. Nie umrze, ale będzie już taki omdlewający. Bez popkulturowego żartu nie przetrwa.  Zrobił już swoje wrażenie. Teraz sam sobie nie poradzi. Trzeba go przerobić i dać mu kolejne życie w nowym wieku.

Poświatowska na szczęście trwa bez przeróbek. Poeci, poetki mają lepiej. Popkultura woli obrazki.

Tak naprawdę ja też uwielbiam popkulturę. Oba obrazy są znakomite. Tylko że ten drugi będzie mi się podobał dopóty, dopóki ludzie będą wiedzieć, że pierwszy też istnieje.


Opublikowano

w

przez

Tagi: