i wszystko wydaje mi się możliwe. Dużo osiągnęłam w czasie swoich studiów. Poznałam wspaniałych ludzi, których będę pamiętać zawsze. Każdemu z nich zabrałam kawałek głowy albo serca. Ta mozaika zdobi mój ogród, w którym nabieram powietrza. Jestem zadowolona, że przez te lata chciałam, umiałam, żyłam. Gdy wielu zapomniało, że warto. Nikt mi nie wypracował drogi, wszystko wydeptałam sama. To ćwierćwiecze jest moim małym powodem do dumy. Nigdy za wiele jej nie mam – ale raz w roku nie żałuję sobie.
„Gdyby mógł żyć, żyłbym tak, jak żyłem”.